[OS15+/CHANBAEK] ชื่อเรื่องช่างมันเถอะ

          คนเป็นปริปักษ์กับผี ยกเว้นเฉพาะวันที่ 31 เดือนสิบของทุก ๆ ปีเท่านั้น  

            เป็นวันที่มนุษย์สมานฉันท์กับสิ่งลี้ลับ ซ้ำยังแต่งตัวเลียนแบบ ถอดพิมพ์มาทุกกระเบียดนิ้วจนเหมือนอย่างกับแกะ 

ความหมายที่แท้จริงของวันฮาโลวีนถูกลืมเลือนไปตามกาลเวลา กลายเป็นเพียงเทศกาลปล่อยผีที่ไม่ว่าใครหรือช่วงอายุไหนก็สามารถเข้าร่วมได้และไม่มีกฎตายตัวให้ปฏิบัติตาม ร่วมสนุกเพื่อความบันเทิง จะแต่งกายเลียนแบบคาแรคเตอร์ตัวละครตัวโปรดก็ย่อมได้ ขอแค่ไม่ไล่ฆ่าคนตามบทบาทฆาตกร หลอกหลอนเพื่อนมนุษย์ด้วยกันแต่พอดีและมีขอบเขต   

ปาร์คชานยอลกับโอเซฮุนก็เป็นหนึ่งในผู้ร่วมแต่งคอสเพลย์และเดินเตร็ดเตร่ไปตามท้องถนนโดยที่ไม่มีใครสักคนจำได้ว่าเป็นคนดัง ทั้งคู่ได้หน้ากากยอดมนุษย์ช่วยไว้และมันก็ทำให้ใช้ชีวิตง่ายขึ้นกว่าเดิมเป็นกอง พอไม่ต้องเป็นตัวเองแล้วก็สนุกดี มีอิสรเสรีที่จะกระทำอะไรก็ได้ 

เดดพูลตัวสูงใหญ่ในชุดยูนิฟอร์มเต็มยศกับสไปเดอร์แมนไหล่กว้างที่สวมชุดรัดจนเห็นสัดส่วนชวนกันบุกเมืองที่เนืองแน่นไปด้วยผู้คนอย่างสันติ เดินไปตามทางที่คับคั่งด้วยนักท่องเที่ยวและยอมให้คนแปลกหน้าเกี่ยวแขนถ่ายรูปโดยไม่คิดเงินสักวอน ไม่ว่าจะเป็นลูกเด็กเล็กแดง ผู้หญิงหรือผู้ชายต่างก็เดินเข้ามาขอถ่ายรูปเป็นที่ระลึกและไม่นึกว่าตัวเองกำลังโชคดีแบบสุด ๆ เรียกว่าทำบุญมาดี …แต่ทุกอย่างก็มีเวลาจำกัดของมันเสมอ

ชั่วโมงคืนความสุขให้แก่ประชาชนไม่คงอยู่ตลอดไป

หลังจากตะเวนเดินถ่ายรูปเก็บบรรยากาศและเป็นแบบให้คนอื่นลั่นชัตเตอร์ใส่จนผิวกายใต้ร่มผ้าแอบชุ่มไปด้วยเหงื่อ เมื่อเวลาล่วงเลยเข้าสู่วันใหม่ก็ตัดสินใจกลับ เพิ่งคิดถึงใจหัวหน้าวงที่คงไม่ชอบใจเท่าไหร่ที่แอบออกมาเล่นซนในยามวิกาล

ชานยอลขึ้นนั่งประจำตำแหน่งพลขับก่อนแล้วค่อยถอดหน้ากากจนเผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลา ส่วนเซฮุนถอดหน้ากากก่อนจะเข้ามานั่งในรถและบ่นว่าร้อนตามประสา อยากจะกลับหอเต็มแก่ คนอายุมากกว่าเลยแหย่ว่าถ้ารีบนักทำไมไม่พ่นหยอกไย่แมงมุมออกมา

“ถ้ามันทำได้ผมทำไปแล้วฮยอง”  ตลอดทางทั้งสองคนเอาแต่พูดจ้อไม่หยุด เสียงก้องห้องโดยสาร มีแค่ยี่สิบเปอร์เซ็นต์ที่กวนประสาทกันไปมา นอกนั้นอะไรก็ฉุดไม่อยู่เมื่อพูดถึงความตื่นเต้นจากการที่กลัวว่าจะมีคนจับได้ ไหนจะเหตุการณ์ประหลาด ๆ ที่เกิดขึ้นภายในสองสามชั่วโมงก่อน ทั้งตลกทั้งชวนพิศวง คงเป็นประสบการณ์ที่อย่างมาก็มีได้แค่ปีละครั้ง   

“ฝันดีฮยอง”

น้องเล็กเซฮุนที่เดินนำร่องผ่านเข้าประตูห้องก่อนร้องบอกคนเดินตามที่กำลังจะเหยียบธรณีประตู แต่จู่ ๆ ก็เดินถอยหลังออกมาเมื่อหางตาเหลือบเห็นบางอย่างตรงทางประตูบันไดหนีไฟ เห็นข้างหลังของผู้หญิงผมยาวในชุดนอนสีขาวเปื้อนเลือดเป็นดวงด้าง

คนพบเจอกับเหตุการณ์ระทึกขวัญหายจากอาการง่วงเหงาหาวนอนเป็นปลิดทิ้ง ขณะยืนนิ่งงัน ขนอ่อนก็ลุกชันอย่างพร้อมเพียง ความกลัวเข้ามาครอบงำจิตใจอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้และคิดเป็นตุเป็นตะไปแล้วว่านั่นคือวิญญาณเร่ร่อน แต่แล้วชานยอลก็ต้องเลิกคิ้วด้วยความฉงนเมื่อสิ่งที่ไม่รู้ว่าตกลงเป็นคนหรือผีมีเสี้ยวหน้าด้านข้างคุ้น ๆ ตา คับคล้ายคับคลาว่าจะเป็นคนรู้จัก แม้จะมีเมคอัพบดบังก็ยังพอเห็นเคล้าลางเดิม

ชานยอลตัดสินใจสวมหน้ากากอีกครั้ง ความสงสัยผลักดันให้เริ่มออกเดินอย่างไม่รีบร้อนตอนที่หญิงสาวปริศนาเองก็เคลื่อนไหวเช่นกัน มือเรียวเปิดประตูบันไดหนีไฟและก้าวนำไปหลายวา มือใหญ่ภายใต้ถุงมือคว้าบานประตูที่ใกล้ปิดตัวลงไว้ได้ทันและเดินตามลงบันไดโดยทิ้งระยะห่าง ระหว่างมองด้านหลังที่บอบบางก็นึกชื่อคนที่เคยผ่านตาไปด้วย เจ้าตุ๊กตากระต่ายที่ถูกลากและกระเด้งไปตามขั้นปูนที่ค่อนข้างชันเหมือนจะช่วยเตือนความจำ แต่สุดท้ายก็เก็บงำคำตอบมาจนถึงลานจอดรถที่ปลอดคน อดกลั้นที่จะไม่หัวเราะ ขอยิ้มมุมปากแทนก็แล้วกัน    

            “ติดใจการแต่งหญิงแล้วหรือไง …พยอนแบคฮยอน”  

            ชื่อบุคคลที่สามทำเอาหญิงสาวนิรนามหยุดอยู่กับที่ แล้วแทนที่จะเล่นบทวิญญาณอาฆาตที่ต้องการมาทวงความยุติธรรมต่อไป กลับเฉลยปมง่าย ๆ แถมไม่มีการหักมุมให้พอขวัญผวา  ประเด็นคือร่างบางหลอกล่อให้อีกคนออกมาจากถ้ำได้สำเร็จแล้วต่างหาก 

“ว้า ถูกจับได้แล้วเหรอเนี่ย”

            แบคฮยอนกลับหลังหัน พอดีกับที่ชานยอลเดินเข้ามาประชิดและถึงจะมีหน้ากากปิดหน้า คนตัวเล็กกว่าก็เชื่อว่าอีกคนกำลังมองหน้าตนอยู่อย่างแน่นอน  “ฉันจะเล่นหลอกผีบ้างไม่ได้หรือไง ทีพวกนายสองคนยังแอบหนีไปเที่ยวเล่นข้างนอกเลย” 

            “น้อยใจ…?”

“พูดอะไรนะ ฉันได้ยินไม่ถนัด”  รีบทัดผมที่ยาวปะบ่าแล้วหันใบหูเข้าหาอีกคนหวังจะให้ช่วยพูดทวนอีกรอบ ซึ่งเสียงทุ้มก็ยอมเปล่งอีกครั้งแต่เป็นประโยคที่ต่างออกไป 

“คิดถึงกันละสิ”  คราวนี้กระซิบชิดใบหู ดูสิว่าจะยังแกล้งไม่ได้ยินอยู่ไหม

ร่างบางที่ถูกจับไต๋ได้และขี้เกียจจะประวิงเวลาต่อไปใช้การกระทำที่แสนอุกอาจตอบแทนว่าคิดถึงแทบขาดใจ ก่อนจะสมมาดนางร้ายผู้กร้านโลก ดึงชุดนอนลงจากไหล่เล็กน้อย กะตำแหน่งของริมฝีปากหนาก่อนจะเขย่งเท้าแล้วค่อยประกบจูบกับผ้าที่แนบเป็นเนื้อเดียวกับรูปหน้าสมสัดส่วนอย่างนาบแน่นและคว้าท่อนแขนยาวมาโอบรอบเอวตัวเอง

ระหว่างละเลงริมฝีปากกับความสากของของเนื้อผ้าจนเสียรูปทรง มีการลงลิ้นอย่างยั่วยวน เชิญชวนอย่างตรงไปตรงมาด้วยการดุนปลายลิ้นกับความนูนที่ขึ้นรูปร่างอย่างชัดเจน

จนอีกคนไม่สามารถทนเฉย เอ่ยเสียงทุ้มต่ำลอดมาตามตะเข็บผ้า    

“ถอดหน้ากากให้หน่อย”  บ่อยครั้งการเป็นคนดังก็บังคับให้ต้องสวมหน้ากากเวลาอยู่ต่อหน้าธารกำนัล แต่กับคนที่ยืนอยู่เบื้องหน้า ชานยอลไม่จำเป็นต้องหาอะไรมาสวมใส่เพื่อปกปิดตัวตน สามารถเปิดอกและเปลือยกายได้อย่างสนิทใจ ไม่ต้องพยายามเป็นใครที่ไม่อยากเป็น

อยู่ด้วยกันมาจนรู้เช่นเห็นชาติ แค่อ่านสายตาก็รู้ถึงนัยยะสำคัญ   

ขนาดมีผ้าขวาง ก็ยังรู้ว่าแบคฮยอนปรารถนาถึงสิ่งใด

นัยน์ตาวาววับประดับด้วยความซื่อตรงต่อเรื่องทางโลกที่ปกติใครเขาก็ทำกัน พอปาร์คชานยอลอยู่ในชุดสุดเท่แบบนี้ยิ่งใจระส่ำ อยากตกอยู่ในอันตรายเพื่อให้พ่อซุปเปอร์ฮีโร่ปกป้อง แค่ลองวาดภาพกล้ามเนื้อที่ซ่อนอยู่ภายใต้ร่มผ้าแล้วหน้าแก้มก็เห่อร้อน ใจจริงอยากช่วยถอดมากกว่าหน้ากาก แต่ก็ยังพยายามสงวนท่าทีไว้จนวินาทีสุดท้าย

ร่างบางเลิกหน้ากากขึ้นจนเผยให้เห็นริมฝีปากที่กำลังเคลื่อนไหว  

“ไปขโมยลิปสติกสีแดงใครที่ไหนมาทา”

“จิ๊กมาจากโคดี้นูนา”  ลอยหน้าลอยตาตอบอย่างภาคภูมิใจ ชุดนอนที่ใส่กับวิกก็ซื้อต่อมาจากช่างแต่งหน้าประจำวงเหมือนกัน ส่วนสีแดงชานบนชุดเป็นสีน้ำแอบทำอยู่ตั้งนาน    

“แล้วนี่แต่งเป็นผีอะไร ให้ทายเป็นผีตายท้องกลมชัวร์”

“เดี๋ยวเถอะ”  ก่อนจะเจอฤทธิ์เดชของผีตายท้องกลมจัดการ ชานยอลก็ฉวยโอกาสประกบปาก เสียงจุ๊บดังจ๊วบตามด้วยเสียงหัวเราะแผ่วเบา สองกลีบปากต่างขนาดกระเซ้าเย้าแหย่กันไปมา ไล่งับกับกัดตอบระคนทีเล่นทีจริง แต่ถ้าเหลือบมองสิ่งที่สะท้อนอยู่ในแววตาจะรู้ว่าทั้งคู่พร้อมกระโจนใส่กันมากกว่าที่ใครจะจินตนาการภาพออก         

จูบครั้งแรกเป็นแค่การหยอกล้อธรรมดา ครั้งที่สองสิเรียกว่าเอาจริง

อย่างหนึ่งที่เรียนรู้ได้จากการจูบกันบ่อย ๆ คือจะไม่มีใครยอมถอยก่อนเพราะต่างก็ร้อนวิชาจากประสบการณ์คราวที่แล้ว จนแว่วเสียงดังกังวาน ดูดดื่มชนิดที่ว่าอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้าโลกจะแตกเลยต้องกอบโกยเสบียงเพื่อกักตุน ถ้ากลีบปากพูดได้มันคงรีบระบายความอัดอั้นผ่านเสียงสั่นเครือว่าพอทีพวกกลัดมัน ฉันเจ็บปวดจากการโดนเสียดสีเหลือเกิน ฉันไม่ได้เกิดมาเพื่อรับแรงบดขยี้ขนาดนี้นะ เพลา ๆ ลงหน่อยเถอะ ถือว่าขอ

แต่เหมือนว่าเสียงอ้อนวอนจะดังไม่พอกลบเสียงครวญคราง แล้วก็กลายเป็นถูกมองข้าม พวกหักห้ามใจไม่เป็นมีหรือที่จะจู่ ๆ ก็เกิดความเห็นใจคนอื่นขึ้นมา มีแต่จะเตลิดไปกันใหญ่เพราะไม่มีใครคิดหยุดใคร ณ วินาทีต่างก็เอาความพึงพอใจเป็นที่ตั้ง 

ชานยอลรีบดึงหน้ากากที่ค้างเติ่งบริเวณสันจมูกออกทางหัวอย่างรวดเร็วแล้วค่อยดันร่างบางเข้าหาเสาปูนเพื่อหลบมุมกล้องวงจรปิด

ก่อนดวงหน้าที่ซีดเพราะแป้งเบอร์ขาวสุดจะเต็มไปด้วยจุดด่างพร้อยสีแดงฉาน ริมฝีปากหนาที่เปื้อนคราบลิปสติกบดกับทุกอณูผิวละเอียดที่เคลื่อนผ่าน ละเลียดรสชาติเนื้อสดที่ควรจะเหม็นคาวแต่กลับหอมชุ่ยราวกับผ่านการปรุงสุกมาอย่างถูกวิธี    

แบคฮยอนไม่ต่างจากเนื้อที่ถูกความร้อนตุ๋นจนเปื่อย เนื้อตัวห้อมล้อมไปด้วยไฟอุณหภูมิหลายสิบองศา ร้อนรนจนใกล้ได้เวลาพร้อมรับประทาน

ชานยอลปอกเปลือกชั้นนอก ค่อย ๆ ลอกคราบจนหัวไหล่ขาวนวลลอยเด่นแตะตาและเกือบจะจับร่างบางแก้ผ้าท้าลมหนาวอยู่แล้วเชียวถ้าไม่มีเสียงร้องเดี๋ยวขึ้นมาขัดจังหวะเสียก่อน    

“เดินล่อฉันมาตั้งไกลไม่ใช่เพราะเรื่องนี้หรอกเหรอ” 

ถามด้วยความไม่เข้าใจในขณะที่มือไม้ยังรุงรัง ริมฝีปากเองก็ป้วนเปี้ยนแถวแอ่งชีพจร กอดรัดร่างผอมบางจนกระดูกแทบหักคาวงแขน แน่นพอ ๆ กับตอนที่แก่นกายถูกความอ่อนนุ่มล้อมหน้าล้อมหลัง ส่วนร่างบางก็ดึงเสื้อที่ตกลงจากไหล่ขึ้นมาแล้วรีบเสนออะไรที่มันรุดกุมขึ้นมาหน่อย อย่างน้อยก็ดีกว่าการทำในที่โล่งแจ้ง เหยียดแข้งเหยียดขาลำบากก็ยังพอทนไหว           “ในรถ…?”

เสียงปลดล็อกดังขึ้นทันทีเหมือนอีกคนรอฟังประโยคนี้มาโดยตลอด

แบคฮยอนได้รับอนุญาตให้ทำเลอะเทอะได้ตามสบายแลกกับการให้เจ้าของรถจับและลูบคลำตามเรือนร่างกึ่งเปลือยนิด ๆ หน่อย ๆ จากน้อยไปมากตามลำดับ แล้วลามไปถึงการซุกไซ้ ผู้ชายสองคนยึดเบาะหลังเป็นเวทีแสดงหนังสด อิงบทหญิงสาวที่ถูกยอดมนุษย์ช่วยไว้จากเหล่าร้ายและกำลังตอบแทนแก่ความมีน้ำใจนั้นด้วยการหันกลับหลัง ก่อนจะนั่งทับดาบขนาดย่อของพ่อเดดพูลที่ปลดยูนิฟอร์มกองไว้กับหัวเข่า     

            หญิงสาวที่มีความใฝ่ฝันว่าอยากจะทดสอบสมรรถภาพและความอึดของซุปเปอร์ฮีโร่หัวใจพองโตและตื่นเต้นเกิดบรรยายระหว่างยักย้ายสะโพกเล็กน้อย ค่อย ๆ นาบแก้มก้นกับต้นขาหนา กระตุ้นความกำหนัดด้วยการลงน้ำหนักและถูไถ ก่อนจะถูกฟาดเข้าที่บั้นท้ายดังเพี้ยะ

            โทษฐานทำตัวร่านสวาทและน่าหมั่นไส้ ชานยอลไม่ปล่อยให้คนร้ายกาจลอยนวลได้นาน ในนามของผู้ผดุงคุณธรรมจึงจับร่างบางสำเร็จโทษท่ามกลามเสียงโอดครวญไม่เป็นประโยค สะโพกมนถูกดันขึ้นพอให้อวัยวะที่ยื่นออกจากร่างกายได้มีโอกาสตั้งตรง แก่นกายสูดอากาศปลอดโปร่งเข้าไปจนพอง แล้วกระบองนั้นก็ถูกใช้ฟาดก้นกลมกลึงอีกหลายที

หลังจากลีลาอยู่นาทีกว่า เสียงเอะอะโวยวายกลายเป็นเสียงเครือเมื่อค่อย ๆ ทิ้งตัวบนหน้าตักแข็ง แบคฮยอนเสียจริตไปชั่วขณะเพราะขนาดที่ไม่ใช่เล่น ๆ ของอีกคน แก่นกายค่อย ๆ กลืนหายไปตรงหว่างก้น โดนกินจนไม่เหลือหลักฐานและถูกความแน่นตอดรัดจนเส้นประสาทในสมองตึงเครียดไปหมด เสียวซ่านตั้งแต่เส้นผมจรดปลายนิ้วเท้า

ว่ากันว่าถ้าเป็นทั้งนักร้องและนักเต้นจะเก่งการเข้าจังหวะ อาจจะมีคร่อมคีย์บ้างแต่ก็เป็นแค่เฉพาะช่วงที่ยังเพิ่งเริ่มต้น พอพ้นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อไป อะไร ๆ ก็ลื่นไหลอย่างกับได้น้ำมันมาหล่อเลี้ยง จังหวะที่เคยสะดุดและติดขัดจนน่าหงุดหงิดใจถูกการเคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่วเข้าแทนที่ หมดแล้วซึ่งยางอาย วางศักดิ์ศรีไว้นอกรถและเหลือไว้แค่คนร่านรัก

แบคฮยอนขยับสะโพกอย่างเอาเป็นเอาตาย เรียกว่ากำลังเมามันเห็นจะได้

ส่วนชานยอลที่เป็นฝ่ายอยู่เฉยก็เอาแต่เอื้อนเอ่ยไม่เป็นภาษา แหงนหน้ามองเพดานรถตอลอยแล้วค่อยปิดเปลือกตา ดื่มด่ำกับเรื่องอย่างว่าจนหนำใจพลางคิดอะไรพิเรนทร์ ๆ ออก ลืมตามองก้นที่ยักย้ายทำงานสายตัวแทบขาดแล้วฟาดแรง ๆ จนผิวบริเวณนั้นแดงระเรื่อ

มือใหญ่ควานหาหน้ากากแล้วสวมมันอีกครั้งอย่างนึกสนุกและเปลี่ยนเป็นฝ่ายรุกโดยไม่บอกร่างบางสักคำ กลับมานั่งหลังเหยียดตรงแล้วยึดเอวคอดของคนร้องเสียงหลงไว้ เจอสวนคืนเข้าไปถึงกลับน้ำลายฟูมปาก นั่งไม่ติดเบาะเพราะเจ้าของแก่นกายที่ให้ยืมขย่มในตอนแรกจู่ ๆ ก็แย่งอำนาจการควบคุมไปหน้าตาเฉยและลงเอยที่ระบอบเผด็จการ  

แข็งแกร่งไปทุกส่วน แม้แต่หัวจรวดขัดเงาก็ไร้เทียมทานสมคำล่ำลือ  

ฝ่ามือเรียววางบนหัวเข่าด้านเมื่อต้องการที่ยึดเหนี่ยว เหลียวมองหน้ากากเดดพูลด้วยสายตาออดอ้อนยามก้นกลมกลึงกระเด้งไม่หยุดหย่อน แบคฮยอนเอนตัวไปข้างหน้าและคว้าอะไรสะเปะสะปะ แนบฝ่ามือกับหน้าต่างรถบ้าง หาที่วางมืออย่างร้อนรนจนหนัก ๆ เข้าก็ยึดเบาะฝั่งผู้โดยสารกับคนขับไว้แล้วปล่อยร่างกายไปตามธรรมชาติ

ร่างบางไม่อาจฝืนชะตากรรมยามที่ชานยอลล็อกเอวด้วยมือข้างหนึ่งและอีกข้างใช้คลึงบั้นท้ายอวบอิ่ม บีบระคนเค้น แหวกร่องก้นเพราะอยากจะเห็นตอนของสงวนของตัวเองถูกกลืนกินอย่างโหดร้ายต่อหน้าต่อตา นั่นทำให้อารมณ์ยิ่งพุ่งพล่านเกินทานทนจนเผลอปลดปล่อย

แรงกระแทกไม่น้อยทำเอาแบคฮยอนตัวโยน ขนลุกและหวาดผวา ร่างกายพุ่งไปข้างหน้า ดีว่ายังยึดเบาะหนังไว้และร่างบางไม่รู้จะแก้เผ็ดกับความรุนแรงนี้อย่างไรจึงป้ายน้ำลายลงบนเกียร์ ลดหน้าลงเลียมันเสมือนว่ากำลังเลียไอ้นั้น จนชานยอลหลุบมองด้วยสายตาอาฆาต หวงของน่ะก็ใช่และของที่ว่าก็ไม่ใช่อุปกรณ์ที่ติดมากับรถ แต่เป็นคนช่างยั่วต่างหาก

สะโพกมนถูกดันไปมาอีกครั้งอย่างเนิบนาบ เรือนกายล่อนจ้อนเขยื้อนตามการชักนำ โยวหน้าโยวหลังชั่วครู่แล้วจู่ ๆ แรงผลักนั้นก็หายไป ที่หยุดกลางครันเพราะไม่พอใจเอามาก ๆ  

“ดูดเพลินเลยนะ”  น้ำเสียงเหน็บแนมลอยมาแต่ไกล

            จนแบคฮยอนยอมคายเกียร์ที่กำลังอมเล่น  “อิจฉาก็บอก”  สวนด้วยเสียงสองที่ดัดมาเพื่อกวนประสาทด้วยเฉพาะ หันกลับมาเห็นอีกคนถอดหน้ากากนั่งหน้างอก็หัวเราะเบา ๆ

ร่างบางค่อย ๆ ลุกขึ้นเพื่อเปลี่ยนท่า ขาที่ถ่างยังหุบไม่ลงทรุดลงตรงที่วางเท้าก่อนจะคว้าเจ้าโลกมาลูบหัวปลอบใจและมองด้วยสายตาเอ็นดู  “ขอโทษนะที่ฉันละเลยนายไป”  พูดกับแก่นกายด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแล้วเค้นด้วยมือตั้งแต่โคนขึ้นมาอย่างชำนาญ

มีการจูบส่วนปลายด้วยความรักแล้วระหว่างที่ใช้ปากอมจนแก้มตอบก็ช้อนสายตามองสีหน้าชื่นชอบและพออกพอใจของชานยอลไปด้วย การง้อแบบถึงเนื้อถึงตัวช่วยทำให้อารมณ์ดีขึ้นอย่างประหลาดและมันดีมาก ๆ ทุกครั้งที่ร่างบางใช้ลิ้นอย่างแพรวพราว

มือสาวแก่นกายแล้วใช้ปากรูด ดูดจนเกิดเสียง เอียงหน้าแทะไอตินโคนอย่างเอร็ดอร่อยแล้วค่อยถุยน้ำลายรดจนชุ่มฉ่ำ ก่อนจะวนกลับไปที่การอมเต็มปากเต็มคำ จนเกือบทำชานยอลหลั่งคาปาก ดีว่าชักออกมาทัน น้ำสีขาวขุ่นจึงแตกกระจัดกระจายบนใบหน้าขาวนวลแทน  

แก่นกายที่ยังรักษาขนาดเดิมไว้ได้เสมอต้นเสมอปลายถูกจับยึดไว้มั่นอีกครั้งหลังเจ้าของมือเขยิบขึ้นมาคุกเข่าคร่อมหน้าตักและต่างคนต่างมองไอ้นั้นโดนเขมือบอย่างเลือดเย็นจนหายไปทั้งแท่ง ความแข็งแรงแยงอยู่ตรงหว่างขา ค้ำจนต้องอ้ากว้าง ๆ แล้วค่อยทิ้งน้ำหนักนั่งลงรวดเดียวอย่างไม่กลัวว่าความเสียวจะเล่นงานจนเกือบเป็นบ้า

แบคฮยอนเริ่มขยับ ให้ความตีบปรับตัวและอยู่ร่วมกับสิ่งแปลกปลอมให้ได้    

ค่อย ๆ ขย่มน้องชายที่ชานยอลรักนักนักหนา จำลองภาพในห้องว่าตัวเองกำลังควบอาชาไนยที่แสนพยศจนนานวันเข้ามันก็ยอมสิโรราบให้กับความมุมานะ ร่างบางเป็นตัวอย่างของคนที่พยายามจนได้ดิบได้ดี หากมีความมุ่งมั่นสักวันก็จะได้รับการตอบแทนที่น่าพึงพอใจ  

เหมือนการที่ได้ปาร์คชานยอลมาครอบครอง ผู้ชายมองโลกในแง่ดีที่ใช้ฟันคมกัดเนื้อติดมันจนจมเขี้ยว ชอบเกี้ยวพาราสีทางสายตาขณะมือไม้ไวอย่าบอกใคร เผลอแป๊บเดียวก็คว้าหัวใจดวงน้อยไปถือ พยอนแบคฮยอนกลายเป็นลูกไก่ในกำมือ จะบีบก็ตายจะคลายยิ่งทรมาน

            มือใหญ่จับผมยาวทัดใบหูขาวให้อย่างอ่อนโยน หลังจากจดจ้องเมียงมองกันอยู่เล็กน้อย สองใบหน้าค่อยเคลื่อนเข้าใกล้กันและกระชับความสัมพันธ์ด้วยการใช้ทูตพิเศษ ต้อนรับอย่างเป็นมิตรแล้วหาน้ำหวานให้กินเสร็จสรรพ

ช่วงบนปรากฏบรรยากาศชวนฝันขัดกับช่วงล่างที่ยังประกอบกิจกามอย่างดุเดือด  

ณ ลานจอดรถที่เงียบสงัด มีรถคันหนึ่งกำลังโคลงแคลงราวกับถูกคลื่นลูกใหญ่ซัดอยู่ตลอด ดูจากภาพในกล้องวงจรปิดนึกว่ามีแผ่นดินไหว วิญญาณเฮี้ยนทำรถสั่นสะเทือนไปทั้งคัน 
           ตำนานรถผีสิงจะเป็นที่โจษจัน 
           เช้าวันพรุ่งนี้พวกผีไม่มัวจะต้องได้รับรู้เรื่องนี้กันอย่างทั่วถึง!   

ตุ๊กติ๊กทอร์ค 

 มัวมาก เรียกว่าไปกันคนละทิศคนละทาง ประเด็นหลักไม่มีอะไร แค่คนแต่งมันอยากแต่งเอ็นซีเท่านั้นจ๊ะ555555555555555555 มาสั้นๆ กรุบกริบ หวังว่าจะถูกใจกันเด้อ 

hashtag #fcuncenfic